Actief op en in het water

De meeste toeristen kennen de naam van de stad Preveza alleen van het vliegveld. Het is de plaats waar je landt voor een vakantie op het iets zuidelijker gelegen eiland Lefkas, of de noordelijker gelegen badplaats Parga. En daarmee missen ze heel wat, want Preveza is niet alleen een gezellige, kleine stad die nog authentieke sfeer heeft. Gelegen op een landtong met aan twee kanten water en met de nabijheid van het langste zandstrand van de Middellandse Zee heeft Preveza van alles te bieden aan iedereen die ervan houdt om actief te zijn op en in het water. Let’s go Preveza!

DE BAAI VAN AMVRAKIKOS

Natuurlijk kun je gewoon je eigen ‘zeilbootje’ pakken en naar Preveza varen. Er liggen jachten aangemeerd uit Ierland, Noorwegen, Duitsland en, ja hoor, ook uit Nederland is er eentje bij. Maar als je onvoldoende tijd hebt om je boot ter plekke te krijgen, kun je ook gewoon in de haven een dagtrip boeken. Porto Leone Fishing trips neemt ons mee op ontdekkingstocht. Met 400 km2 is de Amvrakikos baai een grote binnenzee die verbonden is via een smalle opening met de zee. Het Natura2000-gebied is niet alleen een belangrijke broed- en verblijfplaats voor vogels, het zilte water is ook het thuis van een populatie dolfijnen van circa 100 stuks. Dat willen we zien natuurlijk! Maar eerst moet er gevist, gezwommen en gegeten worden. Niet met een massaal gezelschap, er kunnen maximaal acht mensen mee. Zo maak je snel nieuwe vrienden.

HENGELEN

Ik griezel ervan om een worm aan een haak te doen, maar hier in Preveza wordt met levend aas gevist; niks broodkorst aan de haak. Geduldig doet kapitein Yannis voor hoe het in zijn werk gaat. En hij belooft te helpen als ik iets vang, want zo’n spartelende vis moet tenslotte ook weer van die haak af gehaald worden. Met die belofte in mijn achterhoofd kan ik Yannis al na minder dan een minuut na het inwerpen van haak en dobber roepen, want zo snel wordt er aan de lijn gerukt. Ik haal ‘m zelf zonder al teveel moeite op, want groot is mijn vangst niet. Desondanks ben ik blij dat Yannis de honneurs waarneemt en mijn catch of the day in een emmer gooit. Want ook kleine visjes smaken lekker op de barbecue, zo wordt mij verzekerd.

DOLFIJNEN ZOEKEN

Na een bezoekje aan een van de onbewoonde eilandjes gaan we op zoek naar de dolfijnen in de baai. Ik heb wel eens eerder zo’n excursie gedaan en krijg altijd een beetje buikpijn als je ziet hoe meerdere boten vol toeristen achter elkaar aanjagen om de bijzondere dieren te vinden. Maar daar is hier geen sprake van. We tuffen op het gemakje rond en hebben het rijk alleen. ‘We wait for them to come and play with us’, aldus Yannis. Als snel zien we een groep meeuwen boven het water scheren en schreeuwen, een indicatie dat er dolfijnen kunnen zijn. We mogen op het dak van onze boot en al snel zien we de eerste vinnen opduiken. Wat een fantastisch gezicht! Even later wuift de kapitein ons naar de voorpunt van zijn boot. Daar schieten de dolfijnen onder onze voeten door, zwemmen een stukje met de boot mee en lijken inderdaad te spelen. ‘If they don’t want, they leave’, verzekert Yannis ons nogmaals.

WADEN NAAR DE ONDERWERELD

De volgende dag bezoeken we de Acheron rivier die langs Glyki, iets ten noorden van Preveza, vanuit de bergen de zee in stroomt. In de Antieke tijd werd deze rivier aangezien voor de toegang naar het dodenrijk, waar de god Hades heerst. En ondanks dat het hier nu zonnig en lieflijk oogt, kun je je daar wel iets bij voorstellen. De rivier slingert tussen steeds steiler oplopende bergwanden door en verdwijnt als het ware in de bergen. Langs de rivier zijn verschillende bronnen die de rivier voeden met water, wat zorgt voor een flinke stroming en koud water. Na een uitgebreide lunch bij restaurant Piges (‘bronnen’ in het Grieks) trekken we de stoute schoenen uit en waden door de rivier stroomopwaarts. Een fantastisch landschap ontvouwt zich, dat je alleen op deze manier kunt ontdekken. Nog verder stroomopwaarts komt het water hoger en moet je zelfs een stukje zwemmen. Overspoeld door al het fraais keren we om voordat het water te hoog wordt en waden we terug.

PEDDELPRET

Wat verder stroomafwaarts melden we ons bij de mannen van de Acheron Rafting Club. Hier is het stroombed van de rivier met wat ingrepen (extra stenen en keien), versmald en kun je in een rubberboot met stuurman een traject van 3 km afleggen. Het waterniveau is nu – na een warme zomer – op zijn laagst en de rivier kalm, zodat er ook kinderen mee kunnen, legt onze stuurman uit. In mei, als het seizoen start, is het waterpeil hoger en is het allemaal wat spectaculairder. Ik hou wel van rustig, dus scheep ik me in op de volgende boot. Spetterend en joelend ‘nemen’ we de watervalletjes en stroomversnelling, waarbij er evengoed nog water in de boot klotst. Voor mij wild genoeg en een fantastische manier om de rivier zo weer een stuk te verkennen.

DE ZEE OP
 

Volgende etappe op de rivier is vanaf Ammoudia naar de zee. We verkennen met de boot van kapitein Giannis (met een G dit keer) Papagerorgiou van Efyra boat een stuk van de met groen omzoomde rivier. Drie keer zien we een ijsvogels voorbij scheren over het water, om te verdwijnen in het groen op de lommerrijke oevers. Geen tijd voor een foto, hij/zij is alweer op weg naar de volgende vis om te vangen en/of kind om te voederen. Dan draait de kapitein de steven en varen we de zee op. Aan de monding van de rivier liggen grote rotsen met grotten. Het antieke verhaal vertelt dat Perspehone, de dochter van Zeus en Demeter werd ontvoerd door Hades naar de onderwereld. Na een ingewikkelde ruilhandel tussen Hades en Demeter werd afgesproken dat Persephone een paar maanden per jaar in de bovenwereld mocht leven en dan weer een paar maanden in de onderwereld. Via deze grot zou ze heen en weer reizen. Zielig verhaal, maar wel een prachtige plek!

BIJKOMEN

Verkwikt en vermoeid keren we terug naar ons hotel in Preveza, met het vaste voornemen de volgende Griekse taverna te gaan ontdekken. Want het eten is een van die andere fijne attracties van een reis naar Griekenland. Maar niet voordat we nog even in het zoute water zijn gesprongen. We buigen af bij Kanali beach, zo’n 15 km ten noorden van Preveza. Dit strand is onderdeel van het langgerekte zandstrand dat zich uitstrekt tussen Preveza en Parga en zo het langste aaneengesloten strand van de Middellandse Zee vormt. Het ‘ontbreken’ van toeristen maakt dat je ook hier een goede kans maakt op een stuk strand voor jezelf. De toren van de strandwacht staat eenzaam in het zand, wij hebben zijn aandacht straks exclusief voor onszelf. Snel de onstuimige branding in, het zweet van een lange en zonnige Griekse dag afspoelen!

Meer lezen van Paul? Klik hier om naar Op Pad Met te gaan.