De pure rust

Geen wonder dat Odysseus er alles voor over had om na twintig jaar afwezigheid (hij was tien jaar in oorlog met Troje en zwierf daarna nog een tijdje rond) terug te keren naar zijn koninkrijk Ithaka. Want dit idyllische eilandje in de Ionische Zee is onweerstaanbaar. En daar zijn 6 goede redenen voor! 

1. DE PURE RUST

Op zoek naar zo’n zeldzaam mooi plekje waar je niet de ene na de andere toerist tegen het lijf loopt? Naar rust en vrijwel ongerepte natuur? Welkom op Ithaka. Hier vind je geen zwemparadijzen, winkelcentra, pretparken of andere massavermaak. Ithaka wordt gekenmerkt door haar schitterende natuur: beboste bergen, prachtige baaien met witte strandjes en overal uitbundig bloeiende bloemen, wijngaarden en olijf- en citroenbomen.

Ithaka is klein: het eiland is 29 km lang en 6 km breed. Je bereikt het alleen per boot. Vanuit buureiland Kelafonia steek je een 3,5 km brede zeestraat over, per veerboot of, heel avontuurlijk, met de watertaxi. In pakweg een half uur vaar je vanaf Sami naar Pissaetos. Daarna reis je verder met een (huur)auto, want openbaar vervoer is er op Ithaka nauwelijks. In het hoogseizoen rijdt er vier keer per dag een bus van de hoofdstad Vathy naar de dorpen in het noorden. Ook fietsen of brommers kom je er weinig tegen. De smalle bergwegen met hun vele haarspeldbochten lenen zich ook niet echt voor een fietstochtje. Maar een rondrit over het eiland met de auto is puur genieten, want de vergezichten zijn spectaculair. 

2. STRANDJES VOOR JOU ALLEEN

‘Dat dit nog bestaat!’ is je eerste gedachte als je de prachtige verlaten strandjes ziet, verscholen tussen steile rotswanden. Hier kun je je urenlang alleen op de wereld wanen, terwijl de golven kalm over de spierwitte kiezelsteentjes kabbelen. Af en toe neem je een duik in het kristalheldere turquoise water en kijk je naar de zilveren visjes die onder je voorbijschieten. Hoe kom je op zo’n paradijselijk plekje? Per boot. Het is namelijk onmogelijk om deze strandjes per auto of te voet te bereiken. Maar dat maakt ze natuurlijk alleen nog maar aantrekkelijker. Huur voor een dag een bootje, vaar de haven uit, de zee op en volgt de kustlijn, langs de tientallen baaien. Je kiest de allermooiste uit om aan te leggen, te zwemmen en te picknicken. De rust en de stilte zijn er weldadig. Je hoort niets, behalve het ruisen van de branding en hier en daar het mekkeren van een afgedwaalde berggeit. 

3. PITTORESKE DORPJES

De dorpen van Ithaka zijn vaak klein, maar absoluut een bezoekje waard. Vathy, de hoofdstad van Ithaka, sla je natuurlijk ook niet over. Het fotogenieke stadje ligt in een diepe baai en de haven wordt omringd door die typisch mediterrane huizen, geschilderd in zonnige pasteltinten: lichtgeel, oker, lichtblauw, roze, mintgroen. En allemaal voorzien van witte luiken en rode pannendaken. Op de achtergrond glooien de groene bergen. Vathy beschikt over enkele musea, zoals het maritiem museum en het archeologisch museum. Ook zijn er een paar mooie kerken. In Kioni, volgens de Ithakanen de mooiste plaats van het eiland, meren zeiljachten van over de hele wereld aan. De prachtige baai is omzoomd met olijfbomen en cipressen. Ook Frikes en Stavros, twee kleine plaatsen in het noorden, zijn erg leuk om even aan te doen.

4. DE EEUWENOUDE HISTORIE

Op Ithaka ervaar je overal de geschiedenis. In de haven van Vathy waakt bijvoorbeeld prominent het standbeeld van Odysseus. Volgens de legende kwam hij met zijn schip aan in de Dexiabaai en verborg hij zijn schatten in de grot der Nimfen. Kenners beweren dat in een aantal stalagnieten van deze heilige druipsteengrot heel duidelijk nimfen te herkennen zijn. In de baai van Vathy ligt het eilandje Lazaretto. In de middeleeuwen werden bewoners met een besmettelijke ziekte hier in quarantaine geplaatst. Later werd het ook als gevangenis gebruikt. In het nabijgelegen Paliochora zijn de archeologische resten te zien van een oude stad (1500 na Chr.) en het klooster van Taxiarches. Neem wel een paar stevige schoenen mee, want je moet langs een steil en kronkelend grintpad omhoogklimmen. Maar die moeite wordt meer dan beloond, want vanaf het klooster heb je een fenomenaal uitzicht over Vathy. Anogi is een van de oudste dorpen en ligt in het noorden. Er is een fraaie kerk, Kimiseos Theotocou, met fresco’s uit 1670.  

5. DE GRIEKSE GASTVRIJHEID

Filoxenia is het Griekse woord voor gastvrijheid. Een gastvrije natuur zit simpelweg in de genen van de Grieken. Ithaka is daar geen uitzondering op. De ruim drieduizend eilandbewoners zijn vriendelijk, bieden je graag iets extra’s aan en zijn altijd bereid tot een praatje. In vrijwel elke taverna wordt er aan het eind van de maaltijd steevast een glaasje ouzo of raki voor je neergezet. Als je een Ithakaan de weg naar een winkel vraagt, loop je even later niet met één maar wel drie adressen van supermarkten in je zak. Plus een beschrijving van de kortste route ernaartoe.  

Wij verbleven een paar nachten in Milli Villa’s, een kleinschalig complex met drie uiterst comfortabele vakantievillaatjes die elk over een eigen zwembad beschikken. Bovendien lag ons vakantieverblijf in een enorme tuin met citroen- en perenbomen, een jacuzzi en een aparte buitenkeuken. Wat kun je je nog meer wensen? Toch kwam eigenaresse Pagona de ochtend na onze aankomst even checken of de reis goed verlopen was en of we nog iets nodig hadden. En passant vertelde ze over bezienswaardigheden in de buurt. 

6. DE HEERLIJKE GRIEKS-ITALIAANSE KEUKEN

Ithaka werd lange tijd overheerst door de Venetianen en dat heeft z’n sporen nagelaten in de keuken. Probeer eens een klassieke Italiaans-Griekse schotel als savaro, bourgeto of sofigada. Bijna overal kun je trouwens superverse vis eten. Veel taverna’s hebben hun terras pal aan de haven geplaatst, wat het idee versterkt dat de calamaris en sardientjes op jouw bord rechtstreeks van de hengel in de pan belandden. Het eiland staat ook bekend om zijn goede kwaliteit olijfolie, wijn, kaas en honing. Een fles olie of een stuk feta kaas zijn niet alleen perfecte souvenirs; het betekent ook dat je thuis nog even die verrukkelijke Ithakaanse sfeer kunt proeven…

Meer lezen van Monique? Klik hier om naar Paradijsvogels Magazine te gaan.