Het orakel is dood

Het orakel van Delphi is stil vandaag. Toeristen staan rustig te kijken, overal spelende katten, bijen zoemen en vogels fluiten. Maar de wartaal van het orakel hoor ik niet. Het orakel, dat eeuwenlang antwoord gaf op elke vraag en werd bezocht door heersers en gewone stervelingen, zwijgt. Het orakel is dood. Leve het orakel!

DE HISTORIE VAN DELPHI

Delphi ligt op een geologisch bijzonder actieve plek. Eeuwenlang borrelde hier hallucinerende gassen uit de grond omhoog. Een waarzegger (de Pythia van python, slang) werd er helemaal stoned van en sloeg dan wartaal uit. Mysterieuze priesters ‘vertaalden’ de antwoorden dan weer in gewone taal. Bij een verwoestende aardbeving in 300 voor Christus werd alles bedolven en kwam er niet langer gas omhoog. Het orakel en Delphi was geschiedenis. Pas begin 1900 werd het orakel weer ontdekt en opgegraven.

DELPHI

Het orakel van Delphi is formeel natuurlijk dood. Geen voorspellingen meer, geen koningen of burgers die voor raad komen en geen hallucinerende gassen uit de diepte. Sinds begin 1900 is het een bruisend middelpunt van historici, toeristen, archeologen en andere nieuwsgierigen. Grieken uit Athene komen een dagje op en neer, schoolklassen uit heel Europa blijven iets langer, en Chinezen zijn hier soms maar een uur. Ik zie wandelbroeken en rugzakken, autootjes met mountainbikes achterop en hoog in de bergen zie ik zelfs sneeuw. Hier wordt in maart nog volop geskied.

DELPHI - VOOR EEN ACTIEVE VAKANTIE

Als ik ben uitgekeken bij de archeologische plekken van Delphi, wordt ik twee dagen meegenomen door de mensen van het bedrijf Trekking Hellas. Trekking Hellas biedt activiteiten als hiken, biken en raften en heeft vestigingen in heel Griekenland. In Delphi is Giorgos Korodimos zijn vrouw Helene Prablanc en hun berggids Hilda Giannopoulos de enthousiaste gidsen, die liever in de bergen leven dan in de grote stad of aan de zee. In de bergen en daarmee maken ze mij weer gelukkig deze dagen. Wat een leuke mensen. We praten over de wereld, snowboarden, economie, olijfolie, de orthodoxe kerk en nog veel meer.

BIKEN TUSSEN 2 MILJOEN OLIJFBOMEN

Giorgos staat precies om 9:00 uur bij mijn hotel Acropole met de mountainbikes al achterop de 4WD. “We rijden niet op de openbare weg. Daar gebeuren zó veel ongelukken. Wij fietsen tussen de olijfbomen, over onverharde wegen en vandaag alleen maar downhill.” Giorgos: “In de vallei onder Delphi staan een kleine 2 miljoen olijfbomen. Mijn familie heeft zo’n 200 bomen en zo heeft elke familie hier een klein stukje. Helaas werkt niemand samen om dat te benutten. Italianen kopen nu de olie voor een prikkie.” Tijdens onze tocht stoppen we bij een kapelletje en George laat me trots proeven van ‘zijn’ olijven. Wow, goddelijk. Ik hoor alles over het plukken, de rijping, het inmaken, het persen, de kwaliteit.

E4

De volgende dag regent het en het begint te sneeuwen. Precies op de dag dat we eigenlijk 5 uur zullen wandelen in de bergen. Helena “We kijken hoe ver we komen. De beroemde E4 wandeling komt hier langs die van Gibraltar via Centraal-Europa, Oost-Europa en Griekenland naar Cyprus gaat, 10.000 km.” We beginnen op de berg Parnassos, bij de beroemde Corycische Grot waar in de oudheid nimfen woonden. Ook nu nog raken jonge Grieken zoals Giorgos en Helena opgewonden als het over de mythologie gaat. Het leeft nog steeds, zo lijkt het wel. Als we de grot weer uitkomen is de regen nog niet gestopt. Het dal van Delphi is in vanuit het orakel niet te zien. We lopen een uurtje – waar we 5 uur hadden gepland – en klimmen weer in de beslagen auto. Het voorstel is om dan maar traditioneel Grieks te gaan lunchen.

GRIEKS ETEN, OP Z'N GRIEKS

De Griekse keuken zoals wij die in Nederland kennen heb ik in Delphi niet gezien. Niet al het gegrilde vlees, niet al die kruiden, geen standaard ouzo. Wat ik vooral eet is erg mals vlees uit de oven (geit en wild-zwijn, 6 uur gestoofd in de beste olijfolie en de beste witte wijn) en gegrilde kaas (die je zonder te grillen eigenlijk niet kunt eten). En van die grote, smakelijke, smul-olijven. Giorgos vertelde me over de Groene olijven (de minst rijpe) worden na het plukken een maand lang in zout water gedaan, dat elke dag wordt ververst. Zwarte olijven (de rijpste) worden in zout bewaard. Het zout trekt het vocht eruit en ze worden zacht en rimpelig. Kruiden worden eigenlijk nooit toegevoegd – dat heeft het buitenland bedacht.

Meer lezen van Arjan? Klik hier om naar Reishonger te gaan.